Wat is Acceptance and Commitment training (ACT) en wat heb je eraan?

ACT staat voor Acceptance and Commitment Therapy, maar je kunt het ook zien als ‘leren omgaan met je innerlijke chaos of innerlijke criticus’. Het draait bij ACT niet om je goed voelen, maar om goed omgaan met wat je voelt (en dat geldt zelfs op maandagochtend).

ACT gaat onder andere over wat er in je hoofd gebeurt. Je gedachten willen vaak de regie overnemen, alsof ze een talkshow host zijn met meningen over álles. In ACT leer je ze vriendelijk te bedanken: "Bedankt, brein, voor deze nutteloze paniek." In plaats van "AAAAH, ik voel stress, dat moet weg” verander je dat in “Hé, ik voel stress. Vervelend en interessant." Zo verandert je relatie met je gedachten.

Acceptatie betekent trouwens niet dat je ineens alles leuk vindt, maar dat je stopt met vechten tegen onvermijdelijke ellende, gedoe en tegenslag. Zoals regen. Of ellendige inlogsystemen, of natuurlijk echte tegenslagen, zoals verlies in je leven. Bij ACT leer je afstand te nemen van je gedachten. Niet alles wat je denkt, is tenslotte waar.

In plaats van je te laten leiden door je angsten, ga je leven naar je waarden. Dus wat vind je écht belangrijk, los van je angst voor afwijzing of wat dan ook. Dat geeft ruimte voor ongemak én doen wat ertoe doet. Dus ja, je mag bang zijn én die presentatie geven. Of onzeker zijn én tóch daten (zelfs als je nog zweet van je vorige date). Door ACT leer je dansen met je angsten, ze mogen mee op het feestje, maar jij kiest de muziek.

ACT baseert zich op westerse en oosterse kennis. Mindfulness is onderdeel van ACT. En nee, je hoeft nu geen wierook, klankschaal en zitkussen aan te schaffen, het gaat om de aandacht voor het hier en nu. Je hoeft geen Boeddha te worden. ACT leert je: je hoeft niet eerst perfect te zijn om iets te doen. Want, hier komt de spoiler: perfectie komt toch nooit opdagen.

En als het even niet lukt: dat mag ook. We spelen immers niet de Olympische Spelen voor emoties. Kortom: voel wat je voelt, doe wat je belangrijk vindt.